Το φάσμα των καθηκόντων των ομάδων διοίκησης έχει γίνει ακόμα πιο ευρύ όσο το εργατικό δυναμικό επεκτείνεται για να αυξηθεί η παραγωγή. Ωστόσο, οι θέσεις εργασίας εστιάζουν όλο και πιο πολύ στις ανάγκες, τις δεξιότητες και τα κίνητρα ενός ατόμου. Ενώ η διοίκηση εξακολουθεί να έχει την προσοχή της στο πώς να εξασφαλίσει ότι το εργατικό δυναμικό στο σύνολό του λειτουργεί αποτελεσματικά, επικοινωνεί αποτελεσματικά και εργάζεται φιλόδοξα, η ατομικότητα μπορεί να είναι χρήσιμη σε όλους τους εργαζόμενους στην εταιρεία.
Κλασικά μοντέλα
Οι παραδοσιακές απόψεις του Ανθρώπινου Δυναμικού βασίζονται στην αντίληψη ότι το εργατικό δυναμικό είναι μία λειτουργική ομάδα από άτομα που συνδέονται με έναν κοινό στόχο. Αυτό συχνά συνεπάγεται τη χρήση τεχνικών διοίκησης που έχουν δημιουργηθεί για να αντιμετωπίσουν θέματα ηθικού και εργασίας σε μεγαλύτερη κλίμακα, το οποίο ήταν χρήσιμο για αρκετό καιρό. Ωστόσο, σήμερα, με τους εργαζόμενους οποιασδήποτε εταιρείας ή εργασίας να έχουν εξειδικευμένες δεξιότητες και διάφορους βαθμούς εργασιακής αφοσίωσης και εμπειρίας, το κλασικό μοντέλο έχει περιορισμένα αποτελέσματα.
Κατά συνέπεια, στο σύγχρονο εργατικό δυναμικό, η ατομικότητα έχει περάσει στο προσκήνιο. Σήμερα, οι εταιρείες και οι managers Ανθρωπίνων Πόρων προσπαθούν να εστιάσουν στις ανάγκες, τα θέλω και τα κίνητρα συγκεκριμένων υπαλλήλων. Ενώ η προσέγγιση αυτή είναι σχετικά νέα και υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν τη σημασία της ή ακόμα και τη σωστή εφαρμογή της ατομικότητας, έχει γίνει μια αποτελεσματική μέθοδος για τη διατήρηση ενός σύγχρονου περιβάλλοντος εργασίας.
Εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό
Ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους οι επιχειρήσεις αξιοποιούν την ατομικότητα είναι λόγω της τρέχουσας στροφής προς την εξειδίκευση του εργατικού δυναμικού. Αυτή η μετατόπιση είναι στα σκαριά εδώ και δεκαετίες, με τις εταιρείες να βασίζονται λιγότερο σε εργαζομένους που κάνουν την ίδια δουλειά και περισσότερο σε εξειδικευμένους εργαζόμενους που μπορούν να κάνουν τη δουλειά πολλών ατόμων. Το γεγονός αυτό δίνει μεγαλύτερη αξία στην προσέγγιση κάθε συζήτησης σχετικά με τις διακοπές, τις συντάξεις, τις πολιτικές, τις ώρες εργασίας, τα οφέλη και την ανάπτυξη δεξιοτήτων με την ατομικότητα ως δεδομένο.
Διαπραγμάτευση και τον έλεγχο
Υπάρχει μία αντίληψη περί ατομικότητας που υποστηρίζει ότι δίνει μεγαλύτερη εξουσία στη διοίκηση κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και αποδυναμώνει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό έχει συμβεί, καθώς μπορεί ενίοτε να παρακάμψει τα πρωτόκολλα διαπραγμάτευσης των συνδικάτων και των εργατικών ενώσεων. Αλλά, τις περισσότερες φορές, είναι μέρος μίας προσπάθειας για μείωση του κόστους, μέσω της άμεσης προσέγγισης εξειδικευμένων εργατών ώστε να υπογραφούν συμφωνίες επί των αποδοχών πιο αποτελεσματικά χωρίς να χρειάζεται να προσεγγιστεί κάθε εργαζόμενος με τις ίδιες ικανότητες με τη μία. Στην περίπτωση αυτή, η ατομικότητα καθιστά τη διαχείριση των ανθρώπινων πόρων ευκολότερη και μπορεί να οδηγήσει σε πιο ωφέλιμα αποτελέσματα για έναν εργαζόμενο.